Λαβέλ, Λουί

(Louis Lavelle, Σεν-Μαρτέν ντε Βιλερεάλ 1883 – 1951). Γάλλος φιλόσοφος. Διετέλεσε καθηγητής στο Collège de France (1941) καθώς επίσης και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (1947). Οι βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Λ. αντλήθηκαν από την πλατωνική παράδοση, ενώ επηρεάστηκε και από τις ιδέες των Ντε Μπιράν, Λάιμπνιτς και Σέλινγκ. Το σημείο στο οποίο επικεντρώνεται η θεωρία του Λ. είναι η έννοια της δράσης, που αφορά το ον και η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με εκείνη της νόησης. Σύμφωνα με τη θεωρία του Λ., η ατομική συνείδηση, ξεπερνώντας την απομόνωσή της και τον εμπειρισμό, με εσωτερικό τρόπο, περικλείει τον εαυτό της στο ov, μετέχοντας στην καθαρή και άπειρη δράση (δηλαδή στο είναι του Θεού). Σε γενικές γραμμές, η φιλοσοφία του Λ. συνδυάζει στοιχεία της φιλοσοφίας του Μπερξόν και του χριστιανικού υπαρξισμού.